بسط‌ ناپذیری وحی با تکیه بر آیات و روایات

از جمله مباحث ضروری در باب وحی و قرآن پاسخ به این پرسش است که آیا وحی با رحلت پیامبر(ص) به پایان رسیده است و یا افرادی همچنان پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) از این نوع ارتباط و دریافت برخوردارند. در این مقاله، با اشاره به آیاتی که بر پایان یافتن وحی دلالت دارد، به ادّعای برخی از پیروان ادیان پیشین که مدّعی پایان یافتن دین در زمان پیامبرشان بوده‌اند، پرداخته و نفاوت ادّعا را در دین و پیروان آن بررسی کرده است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی است که بر مطالعة متون دینی مبتنی است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد خلط میان وحی با معرفت نسبت به وحی، یکی از مهم‌ترین عوامل ادّعای بسط‌پذیری وحی است. آیات قرآن و روایات اهل‌ بیت(ع) قرآن را وحی جاویدان معرّفی می‌کند و پاسخگویی قرآن به نیازهای بشر را حدّاکثری می‌داند و راز خاتمیّت را در همین نکته می‌توان پیگیری نمود.